Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

                                 


 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης(facebook) ενημερωθήκαμε για την εκδήλωση στις 22/6/2016 με τίτλο: 
« Όχι στο ξεπούλημα του Ελληνικού- Ναι στο Μητροπολιτικό Πάρκο. Όχι στον καζινοκαπιταλισμό»-Διοργανωτής Κωνσταντίνος Παπαδημητρόπουλος.

To Δίκτυο Σπιθών Ελλάδος του  Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη, μετά το παραπάνω κάλεσμα παρευρέθηκε στην εκδήλωση.

Στην εκδήλωση το Δίκτυο Σπιθών Ελλάδος  κατέθεσε ψήφισμα συμπαράστασης στην Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού. (Το ψήφισμα το παραθέτουμε παρακάτω).

Στην πραγματικότητα όμως η εκδήλωση διοργανώθηκε από την δημοτική συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης του κ. Χρήστου Γκορτζίδη.

Στο δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε μετά την εκδήλωση το Δίκτυο Σπιθών φαίνεται να υποστηρίζει την συγκεκριμένη δημοτική παράταξη ενώ το ψήφισμα μας  απευθύνεται καθαρά στην στήριξη της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και μόνο.

Για αυτόν τον λόγο δεν διαβάστηκε το ψήφισμά μας στην εκδήλωση και ούτε αναρτήθηκε στον ιστότοπο  της Δημοτικής Συνεργασίας, όπως μας είχαν υποσχεθεί.

Θέλουμε να δηλώσουμε από τώρα και στο εξής ότι το Δίκτυο Σπιθών Ελλάδος δεν θα συμμετέχει σε πρωτοβουλίες που δεν έχουν τελικό σκοπό την συγκρότηση παλλαϊκού μετώπου όπως το οραματίστηκε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Γιατί εμείς δεν θεωρούμε το ξεπούλημα του Ελληνικού στο ΤΑΙΠΕΔ ιδιωτικοποιήσει, ούτε επενδυτές τους οικονομικούς κατακτητές της Lamda Development


Πιστεύουμε ότι για να σωθεί το Ελληνικό μόνο μια πρόταση είναι εφικτή: Αυτή του Μίκη Θεοδωράκη για κατάληψη του χώρου του Ελληνικού και η οποία περιέχεται στο ψήφισμα που επιδόθηκε. Καθήκον  της επιτροπής είναι να το κάνει πράξει.

                                                    
ΨΗΦΙΣΜΑ 

Το Δίκτυο Σπιθών Ελλάδας του Κινήματος Ανεξάρτητών Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη, δηλώνει κατ’ αρχήν την αμέριστη συμπαράσταση του στην Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και βρίσκεται δίπλα του στον αγώνα εναντίον του ξεπουλήματος του Ελληνικού.
Επαναφέρουμε την πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη που έκανε στην συναυλία-εκδήλωση στο χώρο του Ελληνικού και η οποία συμπυκνωνόταν στα εξής:

Είπε λοιπόν ο Μίκης Θεοδωράκης:

«Όταν η εξουσία παίρνει αποφάσεις εναντίον των συμφερόντων του Λαού τότε η απάντηση είναι η Ανυπακοή.
Η μόνη λύση λοιπόν είναι η κατάληψη του Ελληνικού από το Λαό με παράλληλες πολιτιστικές, αθλητικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Με μπροστάρη την νεολαία να καλεσθούν οι δημότες και με σκηνές να κατασκηνώσουν στο χώρο του αεροδρομίου.
Όσο για μένα ως και με αναπηρικό καροτσάκι θα έρθω να εγκατασταθώ και εγώ σε μια σκηνή για να βλέπω και την θάλασσα».

Καλούμε την Επιτροπή Αγώνα να συντονίσει όλους τους δημότες για να γίνει η πρόταση πραγματικότητα σαν η μόνη λύση που θα αντιμετωπίσει το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Η Τριλογία του πολέμου. Δημήτρης Γληνός

Οι μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης

Το χρεός του σημερινού ανθρώπου να καθορίσει τις ιδέες του
Η εθνικιστική άποψη


Όλη η ανθρώπινη ιστορία μας δείχνει, πώς ο άνθρωπος αγωνίζεται για τη συντήρηση της ζωής. Η θεωρία αυτή αρνιέται τον άνθρωπο στο καλύτερο μέρος του εαυτού του, στις πιο ευγενικές τάσεις του και θέλει να εξιδανικεύσει και να δικαιώσει εκείνο, που αντιμάχεται ολότελα στο βασικό του ορμέμφυτο, στη διατήρηση και καλυτέρευση της ζωής.
Πολιτισμός σημαίνει τη ρύθμιση των ενστίχτων με τέτοιο τρόπο, που και αυτά τα ανταγωνιστικά ένστιχτα να εξυψώνουνε τη ζωή. Και υπάρχουνε τόσες μορφές ευγενικού ανταγωνισμού και αυτοθυσίας ακόμη στην υπηρεσία της εξύψωσης του πολιτισμού και όχι της εξόντωσης της ζωής, σε όλα τα επίπεδα της ειρηνικής διαβίωσης, όπου δε θα λείψει ποτέ από τον άνθρωπο η ευκαιρία να καλλιεργεί την αρετή, την παλληκαριά, την αυτοθυσία ωφελώντας τους συνανθρώπους του και όχι σφάζοντάς τους. Η θεωρία αυτή είναι άρνηση του ανθρωπισμού, δικαίωση της βαρβαρότητας. Γι’ αυτό κι εκείνοι ακόμα που παρορμούν τους λαούς στον πόλεμο, με την εξιδανίκευση του πολέμου, ωστόσο αισθάνονται την ανάγκη να μιλάνε και για την ειρήνη, να εξυμνούνε και την ειρήνη, να λένε πως ετοιμάζονται για τον πόλεμο για να εξασφαλίσουνε την ειρήνη.
Γληνός Η τριλογία του πολέμουΌπου αν αυτά τα κηρύγματα δεν είναι καθαρή υποκρισία, είναι μια άρνηση της θεωρίας τους για τον πόλεμο, μια αντίφαση, που δείχνει πόσο βασικά είναι λανθασμένη η θεωρία τους.
Η εξιδανικευτική άποψη του πολέμου βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με την ηθική συνείδηση των ανθρώπων. Έχει πέραση σε στιγμές που άλλα αίτια, οικονομικά προπάντων, δημιουργούνε καταχτητική διάθεση, ιμπεριαλιστική εξόρμηση, όπως γίνεται σήμερα στην Ιταλία και στη Γερμανία και στην Ιαπωνία. Χρησιμοποιεί κι’ εκμεταλλεύεται την ορμή των νέων για δράση, για επιβολή, για νίκη και τους σπρώχνει προς το πολεμικό ιδανικό. Η βάση της όμως είναι στενή. Δεν πείθει τις πλατιές μάζες, ούτε τους ώριμους άντρες. Πολύ πλατύτερη βάση και ιστορική δικαίωση έχει η εθνικιστική άποψη του πολέμου.
Όσοι την εκπροσωπούνε, δέχονται τον πόλεμο σαν κάτι αιώνιο συνυφασμένο με τη ζωή, σαν κάτι αναγκαίο και του δίνουν μιαν αιτιολογία, που ανταποκρίνεται σ’ ένα ομαδικό συναίσθημα πολύ δυνατό, στην αγάπη της πατρίδας.
Το συναίσθημα αυτό είναι αλήθεια μια πραγματικότητα ιστορική, ένα φαινόμενο κοινωνικό με μακρόχρονη ιστορία. Από τον καιρό που διαμορφώθηκε η πρωτόγονη ομάδα, η πατριαρχική γενιά, η φυλή, στηριγμένη σε αιματοσυγγένεια, σε τοπική συμβίωση και προπάντων σε κοινή πηγή ζωής, δηλαδή σε μιαν οικονομική ενότητα, είτε δάσος ήταν αυτό, είτε κοινό κοπάδι και βοσκή, είτε γη καλλιεργημένη, είτε συνοικισμός και αργότερα μια πολιτεία, μια συμβιωτική γενικά κοινότητα, με κοινά οικονομικά συμφέροντα και με κοινό οργανωτικό και πνευματικό εποικοδόμημα εκφρασμένο σε κοινή λατρεία, σε κοινούς θεούς, σε κοινή ιδεολογία, σε μιαν ομαδική συνείδηση και από τον καιρό που η συμβιωτική αυτή κοινότητα βρέθηκε σε αντίθεση με άλλες κοινότητες, αντίθεση, που η βασική αιτία της ήταν η κτήση και η νομή των υλικών αγαθών, από τότες ο πόλεμος γίνεται σταθερό φαινόμενο κοινωνικό.
Η συμβιωτική κοινότητα, με την αλλαγή του τρόπου της ζωής, με την αλλαγή των μέσων που παράγουν τα υλικά αγαθά, αλλάζει μορφή, από κυνηγετική και νομαδική φυλή, γίνεται γεωργικοποιμενικός συνοικισμός μόνιμα καθιερωμένος σε ορισμένη εδαφική περιοχή και φτάνει να γίνει πολιτεία περιτειχισμένη με μια έκταση γη τριγύρω της, με τα χωράφια και τις βοσκές, ή και με συνθετότερη οικονομία εμποροβιοτεχνική. Και τότες διαμορφώνεται στη συνείδηση των ανθρώπων η έννοια της πατρίδας, της πατρικής γης, της ιερής μητέρας και υψώνεται το σύνθημα: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθε περί πατρίς».
Μα η αγάπη της πατρίδας δεν έχει μόνο αυτό το περιεχόμενο το αμυντικό, πλαταίνετε μαζί με την οικονομική επέκταση σε καταχτητικό ιδανικό. Όταν η στενή πατρίδα γίνεται κράτος, γίνεται imperium, περιλαμβάνει στα μέσα της και την υποδούλωση άλλων λαών με τον πόλεμο.
Με οικονομική βάση τη δουλοκτησία, δημιουργείται η αρχαία πόλη, το άστυ (η Αθήνα, η Σπάρτη), η πατρίδα που είναι: «μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερο, σεμνότερο και αγιώτερον». Μα συνάμα δημιουργείται και το κράτος των Αθηνών και της Σπάρτης, και το περσικό κράτος και το κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του και το ρωμαϊκό imperium. Αργότερα στο μεσαίωνα, με βάση τη φεουδαρχική οικονομία, δημιουργούνται νέες πατρίδες, μα και τα φεουδαρχικά ιμπεριαλιστικά κράτη του Καρόλου του Μεγάλου, το άγιο γερμανικό κράτος, τα κράτη των Λουδοβίκων και Αψβούργων και των αγίων Τσάρων της Ρωσίας.
Γληνός-Βάρναλης
Γληνός-Βάρναλης
Και στους νεότερους χρόνους και προπάντων στο δέκατο ένατο αιώνα, που η αστική οικονομία έχει για επακόλουθο στο οργανωτικό και πνευματικό οικοδόμημα τη διαμόρφωση μιας νέας συμβιωτικής ολότητας, του έθνους και του εθνικού κράτους, το ιδανικό του έθνους, της εθνικής ολότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας, της εθνικής τιμής, της εθνικής επιβολής, της εθνικής επικράτησης παίρνει μια τεράστια ψυχοκινητική δύναμη, κυριαρχεί μπορεί να πει κανείς απόλυτα σε πλατύτατες λαϊκές μάζες και δίνει στον πόλεμο, είτε με τη μορφή του απελευθερωτικού και του αμυντικού πολέμου, είτε με τη μορφή και του καταχτητικού πολέμου, μιαν αφετηρία μ’ εξαιρετική δυναμικότητα. Με ιδεολογική βάση την εθνική πατρίδα, γίνονται οι περισσότεροι απελευθερωτικοί και καταχτητικοί πόλεμοι των τεσσάρων τελευταίων αιώνων.
Μα τι είναι το έθνος;
Το έθνος είναι η ολότητα των ανθρώπων που έχουνε κοινή βιολογική καταγωγή, υποθετική ή πραγματική συγγένεια αίματος, να πούμε, και συνείδηση αυτής της συγγένειας, που έχουνε κοινή ιστορία και ιστορική Γληνόςσυνείδηση και κοινά γνωρίσματα πολιτισμού και μέσα σ’ αυτά, τις περισσότερες φορές, κοινή γλώσσα και θρησκεία και κοινή περιοχή γης. Αυτή η συνειδητή ολότητα, το έθνος, υψώνεται τώρα σε μιαν αξία απόλυτη, που διαποτίζει και καθαγιάζει κάθε φανέρωμα της ομαδικής ζωής, παίρνει τη θέση και τη δύναμη μιας νέας θεότητας. Ο εθνικισμός αντικατασταίνει την ψυχοκινητική δύναμη της θρησκείας και δημιουργείται ένας εθνικός μυστικισμός, αντίστοιχος με το θρησκευτικό.
Τα οικονομικά αίτια, που σφυρηλατούν την εθνική ενότητα, ο οικονομικός εθνικισμός, σα βάση για την κατάχτηση μιας εσωτερικής αγοράς ή την αφετηρία για το άνοιγμα ξένων αγορών, αν και δεν παρουσιάζεται στο προσκήνιο, ενεργεί έντονα και προβάλλει και εξυψώνει τα συνειδητά στοιχεία της βιολογικής συγγένειας, της κοινής ιστορίας, του κοινού πολιτισμού, της κοινής συνείδησης.
Ό,τι είναι εθνικό, είναι άγιο. Άρα και ο εθνικός πόλεμος, που με τη γενική στρατολογία και σήμερα μάλιστα με την εκούσια ή ακούσια συμμετοχή στον πόλεμο όλου του πληθυσμού και του μάχιμου και του άμαχου αγγίζει ως τα βάθη, συνεπαίρνει, αναταράζει, συγκλονίζει την ύπαρξη όλων των ανθρώπων, από την κούνια του μωρού ως το κρεββάτι των ασπρομάλληδων γέρων και των αρρώστων απόμαχων της ζωής και σκεπάζει τον εσωτερικό ανταγωνισμό των κοινωνικών τάξεων, τονίζοντας στο έπακρο τον εξωτερικό ανταγωνισμό προς τα άλλα έθνη, που κατ’ αρχήν είνε εχτροί και υποψήφιοι για οικονομική εκμετάλλεψη ή οικονομικοί αντίπαλοι. Γι’ αυτό και βρίσκεται σήμερα ο εθνικός μυστικισμός στο αποκορύφωμά του.
Τα Έθνη, λένε, σαν απόλυτες αξίες, είναι και αιώνιες, υψώνονται απάνω από τους τόπους και τους καιρούς και Η τριλογία του πολέμουλησμονιέται η ιστορική δημιουργία τους και η ιστορική τους σχετικότητα. Το έθνος και το εθνικό κράτος, με τη σημερινή του μορφή, σα συγκέντρωση τοπική, συγκέντρωση οικονομική και συγκέντρωση οργανωτική, πνευματική, ιδεολογική και ηθική, σαν πυρήνας πολιτισμού, το «εθνικού πολιτισμού», σαν ακτινοβολία οικονομική και πνευματική, παρουσιάζεται σαν κάτι αιώνιο και το όργανο για τη διαμόρφωσή του, τη συντήρησή του, την ανάπτυξη και την ακτινοβολία του, είναι ο πόλεμος σαν ultima ratio.
Έτσι o πόλεμος έχει για πηγή του, βασική αιτία και δικαίωσή του το έθνος. Για το έθνος πρέπει να θυσιάζουν οι πολίτες τα πάντα και αυτή τη ζωή τους και δεν είναι καλύτερος θάνατος, παρά ο θάνατος για την πατρίδα, το υψηλότερο ιδανικό. O πόλεμος για την πατρίδα, με οποιαδήποτε μορφή, είναι ο «αληθινός πόλεμος», der wahrirafte Krieg, που είπε o Φίχτε σε στιγμή πατριωτικής έξαρσης και απελευθερωτικού οργασμού της γερμανικής πατρίδας ο άγιος πόλεμος.
Ο πρώτος και ο έσχατος λόγος του πολέμου είναι η σωτηρία της πατρίδας, η τιμή και η δόξα της πατρίδας, η ακτινοβολία της πατρίδας. Ωστόσο η ιστορική πραγματικότητα αναιρεί ριζικά και τούτη τη θεωρία. Γιατί αν ο πρώτος και ο έσχατος λόγος του πολέμου είναι η εθνική ανεξαρτησία, η εθνική αυτοτέλεια και αυτοκυριαρχία και images (4)η ανώτερη ανάπτυξη του έθνους και του εθνικού πολιτισμού μέσα στα σύνορα της πατρίδας, θα έπρεπε πρώτα – πρώτα να μην υπάρχουνε πόλεμοι πριν να υπάρχουν έθνη και έπειτα θα έπρεπε, από τη στιγμή που πετυχαίνουν οι «εθνικοί σκοποί», να λείπει κάθε αιτία για πόλεμο και θα έπρεπε ακόμη παράλληλα με την αγάπη της πατρίδας να προβαίνει και το μεγάλωμα του γενικού σεβασμού της εθνικής ιδέας, ο σεβασμός στις πατρίδες των άλλων.
Και αν ακόμη ο εθνικισμός θα μπορούσε να χρησιμέψει για να εξηγήσει τον εσωτερικόν ιμπεριαλισμό, την απορροφητική τάση, που δείχνουν όλα τα εθνικά κράτη να θέλουν να αφομοιώσουν ολότελα κάθε μειονότητα αλλοεθνή που βρίσκεται μέσα στα σύνορό τους, παραμένει όμως αδιανόητη και ανεξήγητη, από εθνική αφετηρία, η ιδέα του καταχτητικού πολέμου. Ο καταχτητικός πόλεμος, με οποιαδήποτε μορφή, ξεπερνάει αμέσως την αιτιότητα του εθνικού πολέμου, την αναιρεί ριζικά και δείχνει, πως πέρα από την ιδέα της εθνικής πατρίδας βρίσκονται τ’ αληθινά αίτια των πολέμων.
Με την εθνική αιτιότητα του πολέμου παρουσιάζονται σαν αδικαιολόγητα τα εννιά δέκατα από τους πολέμους, που έγιναν ως τώρα και αυτός ο πόλεμος που σήμερα κρέμεται σαν τρομερή φοβέρα απάνω στην ανθρωπότητα και αν ο Έκτορας είχε δίκιο να πει στον Πάτροκλο το «εις οιωνός άριστος αμύνεσθε περί πατρίς», ποια δικαιολογία είχε ο Αχιλλέας; Τα μάτια της ωραίας Ελένης; Και αν οι Σαλαμινομάχοι είχανε δίκιο από εθνική άποψη αναμέλποντας τον παιάνα: «Ιτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα», ποιαν εθνική δικαιολογία είχε ο Ξέρξης;
Μα ας μην αναζητήσουμε μακρινά ιστορικά παραδείγματα, ας πάρουμε για ζωντανό παράδειγμα τη σημερινή Ιταλία.
Η Ιταλία έχει συμπληρώσει, με τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, ολοκληρωτικά την εθνική της ανεξαρτησία, αυτοτέλεια και αυτοκυριαρχία και έχει μπροστά της ελεύτερο το δρόμο για την ανάπτυξη του εθνικού της5391πολιτισμού. Ωστόσο όχι μόνο ταυτόχρονα με την εθνική της ολοκλήρωση άρπαξε και περίλαβε μέσα στο κράτος της λαούς και χώρες, που δεν της ανήκουνε, που δεν έχουνε καμιά εθνολογική, εδαφική και ιστορική σχέση μαζί της, όπως τα Δωδεκάνησα και τη Λιβύη, μα και οργάνωσε, μπορεί να πει κανείς, συνωμοτικά και δολοφονικά, έναν άγριο, ξετσίπωτο, βάρβαρο καταχτητικό πόλεμο ενάντια στην Αβησσυνία, κατασπάραξε, έπνιξε με ασφυξιογόνα αέρια έναν εθνικά ανεξάρτητο λαό κ’ ετοιμάζεται για παρόμοιες εξορμήσεις και προς άλλα μέρη του κόσμου.Ποια εθνική αιτιολογία μπορεί να δικαιώσει έναν τέτοιον πόλεμο; Το imperium αναιρεί την εθνότητα και είναι η πιο τρανή απόδειξη, πως τα πραγματικά αίτια του πολέμου είναι πολύ πιο πέρα από την ιδέα της πατρίδας γενικά και της εθνικής πατρίδας ιδιαίτερα, πως και αυτό το έθνος είναι κατά έσχατο λόγο δημιούργημα μέσα στο οργανωτικό και πνευματικό εποικοδόμημα από αιτίες άλλες, που βρίσκονται σ’ άλλο επίπεδο και το επίπεδο αυτό είναι το οικονομικό. Ο εθνικισμός ξεπερνώντας τον εαυτό του φτάνει στην αυτοαναίρεσή του.
Γι’ αυτό και το υπέρτατο σύνθημα του εθνικισμού «το απόλυτο δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση», στο στόμα των ιμπεριαλιστών κυβερνητών, μετατρέπεται σ’ ένα κολοσσιαίο ψέμα. Το χρησιμοποιούν εκεί που τους συμφέρει, το καταπατούν εκεί που δεν τους συμφέρει.
Δεκέμβρης 1944,1H Γερμανία σήμερα με σύνθημα το δικαίωμα τούτο ζητάει να διαλύσει το τσεχοσλοβακικό κράτος, να περιλάβει τους Γερμανούς Σουδήτες στο γερμανικό κράτος και ίσως αργότερα και όλους τους άλλους Γερμανούς, που βρίσκονται σε γειτονικά της κράτη, μα ταυτόχρονα ζητάει να της εκχωρηθούν αποικίες, δηλαδή να υποτάξει άλλους λαούς και συνάμα αποβλέπει σε μιαν οικονομική και πολιτική υποδούλωση των εθνών της κεντρικής, της ανατολικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης με τη θεωρία του «ζωτικού χώρου».
H Ιταλία με το στόμα του Μουσολίνι υποστηρίζει τα δίκαια των εθνοτήτων, που είναι προσαρτημένες στο τσεχοσλοβακικό κράτος και ζητάει να γίνει σεβαστό το απόλυτο δικαίωμα των λαών για την αυτοδιάθεσή τους, μα ταυτόχρονα δεν εφαρμόζει την ίδια αρχή στους Έλληνες των Δωδεκανήσων, στους Γερμανούς του Μπρέννερ, στους Γιουγκοσλάβους της Ιστρίας, στους Άραβες της Λιβύης, που δέκα χρόνια πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους και στους Αβησσυνούς, που και σήμερα ακόμα μάχουνται ενάντια στον ξένο καταχτητή και χύνουνε το αίμα τους για τη λευτεριά τους.
Ο σημερινός εθνικισμός λοιπόν, που συμβολίζει στο ιδεολογικό επίπεδο ορισμένη μορφή οικονομικών συμφερόντων και συγκεκριμένα το στάδιο της μετάβασης από τη φεουδαρχική στην καπιταλιστική οικονομία και προπάντων το στάδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και εκβιομηχάνισης, είναι το ιδεολογικό σύνθημα όχι, όμως, και το ριζικό αίτιο ορισμένης μορφής πολέμων, που μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε σαν εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, και πολέμους εθνικής συγκέντρωσης.
Δεν αρκεί όμως πια για σύνθημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Γι’ αυτό πλάθονται τώρα καινούρια συνθήματα απάνω σε καινούριες βάσεις. Αυτά θα τα ιδούμε παρακάτω. Ωστόσο η ανάλυση που κάναμε έδειξε πως και η εθνικιστική άποψη του πολέμου δεν εξηγεί ούτε όλους τους πολέμους, ούτε τ’ αληθινά αίτια και εκείνων των πολέμων, που γίνονται κάτω από εθνικιστικά συνθήματα. Γι’ αυτό και δεν παρέχει καθοδηγητική γραμμή στους λαούς, που θα ήθελαν σήμερα, γνωρίζοντας τα πραγματικά αίτια των πολέμων που έρχονται, να δράσουνε σκόπιμα για την υπερνίκησή τους.

ΠΗΓΗ:https://christostsantis.com/tag/%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85/

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Ότι μας ενώνει είναι ακόμα εδώ και περιμένει


Της Αναστασίας Βούλγαρη

















Μας ενώνει η μνήμη,  οι μεγάλες αφηγήσεις κι οι ήρωες.  
Οι μυθικοί και οι πραγματικοί. Ο Ηρακλής, ο Οδυσσέας, ο Διγενής Ακρίτας, ο Άη-Γιώργης ο Τροπαιοφόρος,ο Καραϊσκάκης, ο Βελουχιώτης, ο Μπελογιάννης, ο Παναγούλης ...ατέλειωτο είναι το μαρτυρολόγιο...


Μας ενώνουν οι ύμνοι και τα τραγούδια και το πάθος για την ελευθερία.
Έρως ανίκατε μάχαν
Ω γλυκύ μου έαρ
Τη υπερμάχω
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι και Κάποια μάνα αναστενάζει
Της  δικαιοσύνης  ήλιε  νοητέ και Της  αγάπης αίματα
Κράτησα τη ζωή μου κι  Επουράνιοι ποταμοί
Το ίδιο τραγούδι επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια λαλούμενο στην ίδια πάντα γλώσσα.
Σε πείσμα των κάθε λογής κατακτητών μας. Ρωμαίων, Οθωμανών, Βαυαρών, Αγγλογάλλων, Γερμανών, Άγγλων, Αμερικάνων και πάλι Γερμανών.
Μας ενώνουν ο χορός, οι γιορτές, το αναστάσιμο φιλί της αγάπης.
Μας ενώνει ο  Λόγος. Ο ιερατικός, ο τραγικός, ο κατ’ εικόνα και ομοίωση τού εν δυνάμει ένθεου ανθρώπου, που ανεβαίνει το «σκληροτράχηλο βουνό της ύπαρξής του», αναζητώντας την τελείωση  του και την παγκόσμια δικαιοσύνη.
Μας ενώνουν οι λέξεις. Αγάπη, έρωτας, ελευθερία, πατρίδα,  φιλοξενία, φιλότιμο, πολιτισμός. Οι έννοιες  που εγγράφουν τους  άγραφους νόμους στη συλλογική συνείδηση  μιας κοινωνίας που  υπήρξε μέχρι πριν λίγα χρόνια προτού την γονατίσει η λαίλαπα του καταναλωτισμού και της υποκουλτούρας.
Εμείς, εκείνη την κοινωνία θέλουμε ν’ αναστήσουμε επιμένοντας  να πιστεύουμε στις δυνατότητες του ελληνικού λαού .  
Μας ενώνει ο καημός της ρωμιοσύνης για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. 
Μας ενώνει το όραμα για την παγκόσμια ειρήνη.
Στην πορεία μας προς το μέλλον βαδίζουμε επάνω στον ματωμένο δρόμο της ιστορίας της πατρίδας και πλάι στα κόκκινα πέλματα Εκείνων που σταυρώθηκαν στον Γολγοθά της Λευτεριάς.
Μας ενώνει ο σεβασμός κι ο θαυμασμός  για όλους όσους θυσιάστηκαν αλλά και για όσους απόμειναν «όρθιοι και μόνοι μες τη φοβερή ερημία του πλήθους», να υπενθυμίζουν στην Οικουμένη ότι «αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό»
Μας ενώνει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Μας ενώνει η αφήγηση. Οι ιστορίες της γιαγιάς και του παππού. Οι διηγήσεις  του πατέρα, οι περιγραφές της  μητέρας οι πάντα φορτισμένες από συγκίνηση και μαγευτική παραμυθία.
Μας ενώνουν οι μυρωδιές κι οι γεύσεις. Το κυριακάτικο τραπέζι, ο απογευματινός καφές, το πασχαλινό τσουρέκι, η βασιλόπιτα, η ζάχαρη άχνη…
Μας ενώνουν τα δέντρα, τα νερά κι η απέραντη θάλασσα. Τα δέντρα μας κρύβουν στη μνήμη τους τ’ αποτυπώματα εκείνων που ξαπόστασαν στον κορμό τους, εκείνων που  γεύτηκαν  τους καρπούς τους, εκείνων που ορκίστηκαν την αιώνια πίστη κάτω από τη σκιά τους.
Οι ρίζες τους είναι ποτισμένες με τον ιδρώτα, τα δάκρυα και το αίμα των ελεύθερων μαχητών της Κλεφτουριάς και του ΕΛΑΣ.
Ό,τι μας ενώνει σήμερα διώκεται από τις σκοτεινές δυνάμεις της διεθνούς ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού.  


Εμείς οι λιγοστοί, οι λάτρεις της Ελλάδας, ταπεινοί προσκυνητές των θυσιαστηρίων της λευτεριάς, κοινωνούμε με το κρασί της Θείας Μετάληψης της δισχιλιόχρονης μελοποιημένης ποίησης μας, ώστε ανυπότακτοι και ακέραιοι  να  διαφυλάξουμε σαν πολύτιμο  θησαυρό ό,τι μας ενώνει. Ώσπου να φανούν οι Αη-Γιώργηδες της Ρωμιοσύνης  που θα διώξουν τους «δράκους» με το «καμάκι του ήλιου».
Στις παλάμες μας, πλάι στη γραμμή της ζωής, είναι  χαραγμένο το μέλλον. Το δικό μας και  του Άλλου. Επάνω στην παλάμη του Άλλου είναι  χαραγμένο το μέλλον το δικό του και των Άλλου …και ούτω καθεξής έως τα έντεκα εκατομμύρια   των Ελλήνων.   
Σφίξε το χέρι του  Άλλου κι ο Άλλος του διπλανού του. Κι ο διπλανός του διπλανού του.  Μαζί χαράζουν οι άνθρωποι, που τιμούν τη δωρεά της ζωής, το μέλλον.  Δεν υπάρχει άλλος δρόμος  εξόν από το «εμείς».
Η διαίρεση είναι ασχημία και μέγιστη ύβρις προς τη ζωή.
Ό,τι μας ενώνει είναι ακόμα εδώ και μας κοιτάζει με τα πελώρια μάτια της ιστορίας. Και περιμένει…

(Το κείμενο και το βίντεο αντί για δώρο στο καινούριο μπλογκ της Σπίθας Νέου Κόσμου "Καραϊσκάκης, με συντροφικότητα, πολλές ευχές και την ελπίδα της αφύπνισης και έγερσης των Ελλήνων -Α.Β.)

TO MAOYTXAOYZEN, TO MIKΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ



2016 φωνές περιρρέουν τους δρόμους της ανθρωπότητας.
Πολύ θειάφι έχει μπερδευτεί στο οξυγόνο μας και ο πόλεμος κατασκηνώνει στις πλατείες του κόσμου.
Πόσο αίμα αθώων ακόμα θα μετατρέπεται σε χρυσάφι για τα χρηματοκιβώτια των ισχυρών;
Χρειάζεται ένα μήνυμα, χρειάζεται μία ηχηρή απάντηση.
5 Μαϊου 1945. Το αμερικανικό τανκ ρίχνει την πύλη του Μαουτχάουζεν, ένα κολαστήριο του ναζισμού, ένα κολαστήριο του πολέμου, που έχασαν τη ζωή τους 100.000 αθώες ψυχές.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης είκοσι χρόνια σχεδόν μετά, θα γράψει. Θα γράψει την βιωματική του εμπειρία, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την ζωή του στο κολαστήριο.
Έτος 1963. Και ο Ποιητής στήνει την δικιά του πύλη πάνω στα ερείπια του πολέμου.
Μνήμες - έρωτας - ειρήνη - αντιπολεμική κραυγή τα υλικά.
Και ο Μίκης Θεοδωράκης αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα να τα δομήσει με τη μουσική του και να τα κατεβάσει στον κόσμο.



Έτσι το 1966 γεννιέται το Συμφωνικό μουσικό Έργο “Μαουτχάουζεν”.
Μοναδικά αντιπολεμικά τραγούδια, στους αιώνες, μία μουσική που θα ακουστεί στα πέρατα της γης από τις καλύτερες
Συμφωνικές ορχήστρες της Αμερικής, της Ευρώπης και του Ισραήλ και όχι τυχαία ο Ισραηλινός λαός το θεώρησε από την πρώτη στιγμή δεύτερο Εθνικό του Ύμνο.
Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το Έργο ακούστηκε και το 2003 έπειτα από την ανατροπή των Ταλιμπάν  όταν ο Αφγανικός στρατός εισέβαλλε στην Καμπούλ. Τότε πάνω σε ανοιχτά στρατιωτικά φορτηγά στρατιώτες και λαός τραγουδούσαν στη γλώσσα τους τον “Αντώνη”, ένα μουσικό κομμάτι από το έργο “Μαουτχάουζεν”
του Μίκη Θεοδωράκη σαν να επρόκειτο για τον Εθνικό τους Ύμνο.
Μα ναι, η αντιπολεμική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη είναι ο Εθνικός Ύμνος όλων των λαών. Και ο Μίκης είναι η ζωντανή μυθιστορία των Ελλήνων, μία μυθιστορία που θέλει τους γιούς του Άρη, αν και θεωρητικά αθάνατους, να πεθαίνουν πάντα.
                                                                                                            

Και εδώ συμβαίνει κάτι μαγικό: η τελευταία γέννα κόρη του Άρη και μοναδική αθάνατη, λέγεται Αρμονία που παραδόθηκε ως θείο δώρο στα χέρια του Μίκη, γιατί κατόρθωσε με τη μουσική του να θρυμματίσει τους αρηίφιλους χαλκούς που μαστίζουν τον κόσμο μας.

Και ο Μίκης ήρθε η ώρα να παραδώσει αυτή την Αρμονία στα σίγουρα χέρια του Στέφανου Κορκολή, που το όνομά του σημαίνει εκείνος που στέφεται από το φως.


 Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Καλοκαίρι στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου θα ξανακουστεί η μουσική του “Μαουτχάουζεν” σε μία μεταγραφή του Στέφανου Κορκολή για πιάνο και φωνή, κάτω από το συμβουλευτικό βλέμμα του μεγάλου μας Ορφέα- Μίκη Θεοδωράκη.
Όχι, δεν είναι διασκευή, είναι ένας Παράλληλος, που διαπερνά τον ίδιο μουσικό ωκεανό, που δημιούργησε ο Μίκης. Ένα άλλο ταξίδι με την ίδια πυξίδα του έρωτα, της ελπίδας, της ειρήνης, της αντιπολεμικής κραυγής.
1 και 2 Ιουλίου ο Στέφανος θα μας χαρίσει αυτό το φωτεινό ταξίδι μέσα στη νύχτα στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου. Άλλωστε ο Αστερισμός του Νότιου Στέφανου είναι ορατός από την Ελλάδα μόνο μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού και αυτός ο αστερισμός δεν θα είναι ο μόνος ορατός τις δύο νύχτες της μικρής Επιδαύρου...



Ο Αντισθένης λέει “Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις”.
Όχι, δεν γνώριζε προσωπικά την Σοφία Μανουσάκη και όμως είναι σαν η φράση του να γράφτηκε γι’ αυτήν.

ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ
 Άρωμα το επίθετό της και μία Σοφία σπάνια που διαπερνά τις δύο δεκαετίες της ζωής της.
Θα είναι ο δεύτερος Αστερισμός που θα φέγγει δίπλα από τον Νότιο Στέφανο.
Γι’ αυτόν τον Αστερισμό η αγαπημένη μας Μαρία Φαραντούρη έχει πει πως είναι το απόλυτο μουσικό όργανο.





Και όλα αυτά γίνονται δίπλα στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου, ένα Ασκληπιείο που θα λειτουργήσει και πάλι για να επουλώσει τις πληγές του πολέμου που μαστίζουν τον κόσμο μας.
Και ας μην ξεχνάμε ότι η μικρή σκηνή της Επιδαύρου ήρθε στην επιφάνεια ύστερα από τις ανασκαφικές προσπάθειες της Αρχαιολόγου Ευαγγελίας Πρωτονοτάριου- Δεϊλάκη, το 1971.
Η Εύα μπορεί να είναι τώρα στις μεγάλες κερκίδες του ουράνιου Ελληνικού Θεάτρου αλλά αυτές τις δύο μέρες θα είναι μαζί μας, ανάμεσα στον Στέφανο και την Σοφία, απέναντι από τον Μίκη και τον κόσμο και θα τραγουδάει μαζί μας.
Θα τραγουδάει γιατί το Ασκληπιείο του κόσμου γιατρεύει τις πληγές μας με την μουσική.



ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ




Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Ένας είναι ο αγώνας, αυτός που επιβάλλει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ – ενώ η προδοσία της Βουλής με την υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης, είναι η χειρότερη

                    Γεώργιος Κασιμάτης
Ο Γεώργιος Ι. Κασιμάτης είναι διακεκριμένος Έλληνας νομικός, πολιτειολόγος και πανεπιστημιακός, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου.


Σύμφωνα με το συνταγματολόγο κ. Κασιμάτη, σε ομιλία του στο δικηγορικό σύλλογο (πηγή), τα ΜΜΕ έχουν περάσει πλέον στην ιδιοκτησία των εξουσιαστών, αποτελώντας το μεγάλο όπλο τους για την προώθηση των απεχθών πολιτικών τους. Όσον αφορά τώρα την τρίτη δανειακή σύμβαση, τα εξής:


(1) Ως επακόλουθο της δανειακής σύμβασης, ψηφίστηκε στη βουλή το τρίτο μνημόνιο με μεγάλη πλειοψηφία, με όρους πολύ πιο σκληρούς. Άρα οι αλυσίδες για τους Έλληνες είναι περισσότερο σφιχτές, βαριές και δύσκολο να τις αποτινάξουν.
(2) Επαναφέρεται ο έλεγχος και η απόλυτη πραγματοποίηση όλων των όρων των προηγούμενων μνημονίων.
(3) Ορίζεται ότι, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ΕΜΣ, γνωστός ως ESM) θα ελέγχει την εφαρμογή και των τριών μνημονίων.
(4) Διαπλέκονται όλα τα παραπάνω με πολλά και ύποπτα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να είναι κάθε προσπάθεια αποτίναξης του ζυγού ακόμη δυσκολότερη.
(5) Ελέγχονται όλα μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενώ θεσμοποιούνται και εντάσσονται τα διάφορα κερδοσκοπικά κεφάλαια, καθώς επίσης τα μη εκλεγμένα «κέντρα – δίκτυα» παραγωγής «πολιτικής» και λήψης αποφάσεων. Για αυτό και τελικά λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα της οποίας, όταν και όποτε προσπαθήσουμε να κόψουμε ένα κεφάλι, θα εμφανίζεται άλλο ένα χειρότερο.
(6) Δεσμεύθηκε το σύνολο της περιουσίας των Ελλήνων (Δημόσιας και Ιδιωτικής), ενώ ψηφίσθηκε η απογύμνωση από όλες τις ασυλίες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Παράδειγμα: για τον Έβρο δεν έχουμε πια τη δυνατότητα σαν κράτος να αξιώσουμε τη μη εφαρμογή ή τη μερική εφαρμογή των μνημονίων, επειδή κρίνουμε ότι ως παραμεθόριο περιοχή πρέπει να διαφυλαχτούν κάποιες ευαίσθητες παράμετροι που θέλουν προσοχή.
Συνεπώς, από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι, η προδοσία της Βουλής με την πλειοψηφική υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης, είναι η χειρότερη. Όσον αφορά το ΤΑΙΠΕΔ, έναν εγκληματικό οργανισμό από την ίδρυση του, δεν τους αρκούσε. Έφτιαξαν λοιπόν το «υπέρ ΤΑΙΠΕΔ», στο οποίο ο ΕΜΣ (EMS) και όλα τα συμφέροντα είναι μέσα, ενώ θα ελέγχουν τα πάντα. Στο προηγούμενο ΤΑΙΠΕΔ η διοίκηση ανήκε στην εκάστοτε κυβέρνηση. Τώρα, το νέο «υπέρ ΤΑΙΠΕΔ» θα διοικείται απ’ ευθείας από τα ξένα συμφέροντα και θα έχουν βέτο για τα πάντα.Οπότε, τέλος στην Εθνική μας Κυριαρχία.
Αυτό το τέρας εμπεριέχει τα πάντα. Δεν παραμένει πια τίποτα αδέσμευτο, όλα είναι δεσμευμένα. Ούτε νερό δεν εγγυούνται ότι θα έχουμε! Δεν είναι μόνο ότι θα πωλούνται όλα, αλλά θα πωλούνται άμεσα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Ο ΕΜΣ (EMS) θα πουλά αμέσως την περιουσία του ελληνικού λαού, με την άμεση ρευστοποίησή της, ενώ όλα θα εισέρχονται πια στην ιδιωτική οικονομία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι, όλα τα παραπάνω τα πραγματοποιεί μια αριστερή κυβέρνηση, για την οποία ο ελληνικός λαός είχε πιστέψει πως στα ανθρωπιστικά θέματα θα έκανε πίσω. Σημειώνω εδώ ότι, ο όροςιδιωτικοποίηση είχε εμφανιστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και είχε μοναδικό στόχο την εξυγίανση των δημοσίων εταιρειών. Αυτό το ζητούμενο, η έννοια της ιδιωτικοποίησης, το έχασε αμέσως. Σημαίνει πλέον τη μεταβίβαση της περιουσίας του λαού σε ιδιωτικά χέρια, χωρίς κράτος, το οποίο με αυτόν τον τρόπο εξαφανίζεται εντελώς.
Τι σημαίνει αυτό; Όταν ένα αγαθό ιδιωτικοποιείται, ως μονάδα παραγωγής και θεσμικός πλούτος μεταφέρεται σε ιδιωτικά χέρια, σε Ανώνυμες Εταιρείες (Α.Ε.) μη ελεγχόμενες. Όταν λοιπόν αυτά τα κέντρα μιλούν για ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή στοχεύουν μια ελληνική τράπεζα ή μια ελληνική επιχείρηση, τότε μέσω των ανωνύμων μετοχών τους (Α.Ε.) δημιουργούν πρόβλημα ρευστότητας σε αυτήν, υποβαθμίζουν την αξία της μετοχής της μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο ελέγχουν και έτσι την εξαγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές.
Ο τζίρος και τα κέρδη αυτών των Α.Ε. θα καταγράφονται στο ΑΕΠ της Ελλάδας και θα φαίνεται ότι η οικονομία αναπτύσσεται. Πλην όμως δεν θα ξέρουμε που επενδύονται αυτά. Με άλλα λόγια, θα πεινάμε αλλά οι δείκτες ανάπτυξης θα είναι ψηλοί! Ο ελληνικός λαός δεν θα έχει καμιά ωφέλεια απ’ αυτήν την τακτική εξαγοράς της δημόσιας και ιδιωτικής του περιουσίας.
Οι νεοφιλελεύθεροι μας λένε βέβαια ότι, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Επειδή όμως θα ζούμε σε ένα καθεστώς δουλείας, αυτές οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι στην πραγματικότητα θέσεις δουλείας.Το καθεστώς που μας επιβάλλεται θα είναι για όλους επώδυνο, τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Φυσικά δεν θα υπάρξει ανάπτυξη που να είναι για το λαό ή/και που να σέβεται την κοινωνική δικαιοσύνη και το περιβάλλον.
Όσον αφορά τις επενδύσεις, όλες θα καθορίζονται από τα ξένα συμφέροντα. Τελικά δεν θα έχει σημασία ποιός θα είναι ο καλύτερος δούλος, ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Μητσοτάκης δηλαδή. Ο λαός καλείται έτσι να συμβιβαστεί με την πείνα και με τη δουλεία, για να πεθάνει μία ώρα αργότερα.
Ο κυριότερος εχθρός είναι το χρέος. Η έννοια βιώσιμο χρέος καθορίζεται(α) από το αν μπορεί αυτό να εξοικονομηθεί μόνο με οικονομικά κριτήρια, (β) από τη μη παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και (γ) από τη μη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει για το ελληνικό χρέος.
Στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίουαπαγορεύεται να τίθεται θέμα νομιμότητας, με κριτήριο το Διεθνές Δίκαιο. Το ίδιο απαγορεύεται και στις κυβερνήσεις, οι οποίες δεν πρέπει να το θέτουν.
Σήμερα ο ΟΗΕ προσπαθεί να καθορίσει ένα Διεθνές Όργανο ελέγχου του χρέους. Τα νομικά όργανα του ΟΗΕ έχουν ήδη διαμαρτυρηθεί για τη νομιμότητα αυτών των δανειακών συμβάσεων. Συνεπώς αυτό είναι το βασικό μας όπλο, η νομιμότητα όλων αυτών που μας μετατρέπουν γοργά σε δούλους, σε μία αποικία χρέους, σε μία μη κυρίαρχη χώρα.
Πρέπει λοιπόν να απαγκιστρωθούμε από αυτά τα δεσμά του χρέους και τότε μόνο θα δούμε μία καλύτερη ημέρα. Να εγκαταλείψουμε το βόλεμα.Να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει μονόδρομος όπως μας λένε. Να καταλάβουμε τις αδυναμίες της Ευρώπης. Να αντιληφθούμε ότι υπάρχει επίσης η Ευρώπη του εγκλήματος και της δουλείας. Ένας λοιπόν είναι ο αγώνας, αυτός που επιβάλλει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ. Δεν υπάρχει υποχρέωση κράτους, εάν παραβιάζονται τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και της Εθνικής του Κυριαρχίας.
.
Ολοκληρώνοντας, είναι σωστές οι επισημάνσεις του καθηγητή. Συμπληρώνουμε όμως πως όταν μία χώρα δεν θέλει να παραδεχθεί ότι έχει χρεοκοπήσει, δηλώνοντας το επίσημα μέσω της άμεσης στάσης πληρωμών, χάνει ακόμη και τα εδάφη της (άρθρο). Επίσης ότι, ο μοναδικός δρόμος σήμερα είναι η στάση πληρωμών, η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και στον ΟΗΕ,καθώς επίσης η έναρξη συζητήσεων για τη διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους.
Εάν τότε προκύψει η καταναγκαστική υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος, χωρίς αυτό να αποτελεί αυτοσκοπό ή επιδίωξη της Ελλάδας, αφού ενδεχομένως προηγηθεί η έκδοση IOU, είναι εντελώς αδιάφορο. Φυσικά βέβαια οφείλουν να ασκηθούν ποινικές διώξεις σε όλους όσους υπέγραψαν μνημόνια, αφού διαφορετικά δεν θα γίνει αποδεκτή η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων. Όσο όμως σιωπούν τα πρόβατα, όσο ο στόχος τους είναι να πεθάνουν αργότερα, αδιάφορο εάν αυτό θα συνοδεύεται από την πείνα, από την εξαθλίωση και την υποδούλωση τους, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να συμβεί .

ΠΗΓΗ:http://www.analyst.gr/2016/06/18/enas-inai-o-agonas/

Η Αναστασία Βούλγαρη απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ





(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης)
Voulgari_photoΓεννήθηκε στην Αθήνα.
Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη γαλλική γλώσσα στη Γαλλία, στο Centre Linguistique Appliquée, Besançon.
Φοίτησε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού.
Σπούδασε fashion design και Συστήματα Διαχείρισης Ποιότητας.
Δραστηριοποιήθηκε επί σειρά ετών στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα ωςεπιχειρηματίας στον κλάδο τηςκλωστοϋφαντουργίας και της ένδυσης και στο εξωτερικό ως σύμβουλος ποιότητας, στα συστήματα του ISO 9000.
Είναι συνεργάτης της TÜV AUSTRIA HELLAS.
Τον Μάρτιο του 2011 παρουσίασε στο Θέατρο ΣΥΝ-ΚΑΤΙ, το μονόπρακτο με τίτλο «Κάποιος να με φωνάξει«, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της κ.Ελένης Τζαγκαράκη, με μουσική επένδυση από έργα του Μίκη Θεοδωράκη.
Τον Μάιο τού ίδιου έτους, το έργο παρουσιάστηκε στο Βουκουρέστι και σε άλλες πόλεις της Ρουμανίας, σε μετάφραση της κ. Έλενας Λάζαρ,σκηνοθεσία της κ. Μιχαέλα Μπόμποκ Μανέα και ερμηνεία της κ. Ντανιέλα Μολντοβάν.
Το 2013 εκδόθηκε το βιβλίο της «Θα σε λιώσω!«, από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
Το 2015 παρουσίασε στο Θέατρο ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ, το «Κάποιος να με φωνάξει«, σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη.
Η ποιητική της συλλογή «Το φως λιγόστεψε στην άκρη της πόλης» (από τις εκδόσεις «Εύμαρος») βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στα βιβλιοπωλεία.
936548_10206136002772271_3694576865565300198_nΗ απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Η δημιουργία μέσα από την επικοινωνία με την Τέχνη.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Το γεγονός ότι ξεκινά μια καινούρια μέρα που θέλω να την ζήσω ολόκληρη.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Πριν λίγο, μαζί με μια φίλη.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Ότι δεν κάνω «δεύτερες σκέψεις».
Το βασικό ελάττωμά σου;
Η αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη που γίνονται από φόβo.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Κλαίω κάθε φορά που βλέπω πνιγμένα παιδάκια στα νερά του Αιγαίου.
954719_10200523341499247_1280962439_nΜε ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με την Ασπασία του Περικλή.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Οι ανυπότακτοι.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Είναι πολλές. Ειδικότερα οι ταινίες των αδελφών Ταβιάνι και του Φελίνι και από τον ελληνικό κινηματογράφο οι ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και κάποιες του Παντελή Βούλγαρη.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Στο Βουκουρέστι, όταν παρουσιάστηκε το μονόπρακτό μου.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Ο Παπαδιαμάντης, ο Λουντέμης, ο Καζαντζάκης, ο Καραγάτσης, ο Ροΐδης, ο Λόρκα, ο Τσέχωφ, ο Λειβαδίτης, ο Ρίτσος, ο Μάρκες, ο Φώκνερ και πολλοί άλλοι.
1451483_10201312777874663_1335656442_nΠοια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την ανδρεία.
Και σε μια γυναίκα;
Τη γενναιότητα.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ραχμάνινοφ, ο Προκόφιεφ, ο Σοπέν. Τελευταία ανακάλυψα τον συμφωνικό Στέφανο Κορκολή και μου αρέσει πολύ.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Είναι διαφορετικό κάθε φορά ανάλογα με τη διάθεσή μου.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Λουντέμη, «Η σονάτα του σεληνόφωτος» του Ρίτσου, « Η αναφορά στον Γκρέκο» του Καζαντζάκη, αλλά και πολλά από τα παραπάνω βιβλία των συγγραφέων και ποιητών που αναφέρω.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Τσαρούχης, ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, ο Παρθένης, ο Θεόφιλος, ο Μποτερό, ο Εγγονόπουλος.
photoΤο αγαπημένο σου χρώμα;
Το κόκκινο.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Την υπομονή και την επιμονή μου.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Η κρητική ρακή.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Γι αυτά που άργησα να κάνω.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Τον ατομικισμό.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Το γράψιμο.
1480535_10201433246446302_92893572_nΟ μεγαλύτερος φόβος σου;
Μήπως χάσω εκείνους που αγαπώ.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Δεν λέω ψέμματα.
Ποιο είναι το μότο σου;
Η αγάπη είναι επαναστατική πράξη.
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Όρθια.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις τον Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Στην απίθανη περίπτωση που θα τον συναντούσα, είμαι σίγουρη ότι δεν θα ασχολιόταν μαζί μου γιατί υπάρχουν σημαντικότερες πνευματικές οντότητες εκεί επάνω για να συνομιλήσει μαζί τους.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Εγρήγορσης και δημιουργίας.

ΠΗΓΗ:http://www.rizopoulospost.com/h-anastasia-boulgarh-apanta-sto-erwth/